Dag vriendjes
We zitten hier nu een weekje of 2.
Het dorpje is echt een schoolvoorbeeld van hoe een ruraal dorp in India eruit zou moeten zien. Stoffige zandweggetjes, geiten koeien varkens en kippen langs de weg, vrouwen met grote hooibalen op hun hoofd, mannen op brommers… Echt back to basic. Precies of we 50 jaar terug gekatapulteerd zijn in tijd!
We maakten onlangs een wandeling en we zagen rijstvelden, palmbomen, … Echt zot mooie natuur! Zo groen en zuiver! Tot we plots op een ander wegje belandden, waar er aan illegale zandwinning wordt gedaan. Echt gestoord! Grote vrachtwagens en bulldozers die bomen omkappen om zand uit de grond te halen. Hele stukken velden, palmbossen zijn al verdwenen daardoor. Die gasten zijn daar al bijna 20 jaar mee bezig, gewoon de natuur kapot maken. Ze gebruiken het zand om cement te maken in andere staten van India. Wat ze doen is illegaal, Areds (onze organisatie) vecht dit probleem al jaren aan. Maar ze hebben nog niets bereikt! Echt zot! Het is illegaal, en de regering weet ervan, maar doet niets, omdat ze door die zandwinning ook een deel belastingen kunnen innen… Zo’n corrupt systeem! Ik was zo gechoqueerd! We liepen op een gegeven moment op een straatje waar aan de ene kant prachtige velden, bomen, natuur en huisjes waren en aan de andere kant van de straat was de natuur één grote puinhoop, bergen zand op mekaar, bulldozers die erdoorheen aan het wroeten waren, … De werkers worden uiteraard goed betaald, zodat hun geweten ook wat gesust wordt.
Areds heeft al vanalles geprobeerd om dit tegen te houden, maar ze werden daarvoor zelf al eens opgepakt en een tijdje in de gevangenis gestoken. Ook hebben ze een gebouw van Swate (de vrouwenorganisatie, geleid door de vrouw van Samy, Christy) in brand gestoken, … Echt ongelooflijk allemaal! We voelden ons echt machteloos! Aan de ene kant waren we helemaal in de wolken over de prachtige natuur (soms is het alsof we op een Caribische eiland vertoeven) en aan de andere kant werden we met ons voeten op aarde geduwd door de wreedheid van mensen tegen de natuur.
We zouden daar heel graag een documentaire over maken, onze stagebegeleider Samy moedigt ons daar erg voor aan!
Ook hebben we al andere Belgen ontmoet. Er was een groep die voor 1 nacht kwam, we keken er echt naar uit! Stiekem hadden we (of ik toch allesinds) gehoopt op jonge geïngageerde gasten (oftewel: Hotties). Na lang wachten kwam de megagrote bus aan. De eerste man die uitstapte was veelbelovend: afrika-print hemd tot het bovenste knopje toegeknoopt, driekwart broek (ja Lawe, een man met een driekwart broek…), kousen zo hoog mogelijk opgetrokken met bijpassende sandalen. Na zijn klakke af te doen, nog eens een halfkale grijze bol… Bon, daar ging ons ideaalbeeld. Het was dus een groep (semi-)bejaarden. Ze waren hier vooral op vakantie, maar wouden toch nog iets geegageerd doen… Een van de eerste dingen wat ze zeiden tegen ons was: ‘Gomozeg, die dorptjes, dat is toch triestig ééééé, zo van die hutjes met palmbladeren enal, en kiendjes in vuile kleertjes. Tis ier toch wel stief arm ééééé zeg!!!’ Enfin, kunnen jullie al een beeld vormen? Misschien helpt het om erbij te zeggen dat de meerderheid een buideltasje op de buik droeg, over hun tshirt of hemd… Er zaten wel een paar leuke peren in, maar bon, twas niet wat we verwacht hadden. Wat wel leuk was, toen ze toekwamen voelden we ons al een beetje een local en deeltje van de familie. Samy behandelde ons precies als zijn dochters. Echt fijn!
Samen zijn we naar een toneelvoorstelling geweest in een dorpje nabij. Het was echt fantastisch. Eerst percussiewerk (zowel vrouwen als mannen) met een soort dans erbij. Het was eigenlijk een specifiek iets van de Dalits (kastelozen), en Areds wil dit een nieuw leven inblazen en echt als een stuk cultureel erfgoed ‘verkopen’. Daarna was er een toneel over socio-economische en culturele problemen, zoals drankmisbruik, verkrachtingen, vrouwen die gevangen zijn door politieke en sociale systemen, bruidsschat, … Grote taboes, maar ook wel dagelijkse problemen hier in India. Het was zo mooi gebracht! Je zag dat de acteurs echt geëngageerd waren en erin geloven dat deze taboes bespreekbaar worden door oa theater.
Wel was het raar dat wij (de witte) op een stoel moesten zitten, ook al wouden we gewoon tussen de mensen op de grond zitten. We kregen ook koekjes en chai, terwijl de rest van het publiek dit niet kreeg. We voelden ons echt een beetje ambetant daardoor. Na het hele gebeuren werden we omringd door alle kinderen, echt zot, net alsof we filmsterren ofzo waren! Ze wilden allemaal ons een hand geven, onze naam weten en zelfs handtekeningen!! Whaaah, zo raar dat ik me daarbij voel, ik wil dit helemaal niet. Ik wou dat ik hier niet positief gediscrimineerd werd en niet zo bekeken werd. Maar we zijn hier 5 maanden, hopelijk leren ze ons kennen en ons als gewoon te ervaren.
We hebben ondertussen ook al een fiets gekocht! ALLRIGHT! Een gloednieuw stevig geval die waarschijnlijk levenslang meegaat! Voor toch wel 3466 roepies (das zo’n 50 euro). Ons eerste ritje in het dorp was nogal een beleving, zowel voor ons als voor al de kindjes die ons achterna liepen…
Volgende week gaan we ook 2 nachten logeren bij een soort gastfamilie. Ik ga naar een dorpje op
Dus, er komen nog leuke dingen aan!
Ik voel me hier zo goed, ik wou dat jullie hier allemaal waren om het te zien! Ik probeer hier een cdtje te branden met onze foto’s, stuur ze op naar huis en vraag aan Fauke of ze ze op mijn blog wil zetten, ons internet is echt te traag (via telefoonlijn)! Ook skype zal hier niet lukken.
Oja, we hebben ook problemen met onze gsm. Bellen en gebeld worden lukt wel, maar smsjes sturen en ontvangen lukt niet… Ik weet niet of iemand al gesmst heeft, maar ik heb dus niets ontvangen. We proberen het zo snel mogelijk op te lossen (zo snel mogelijk betekent hier in India: goja, misschien morgen of anders volgende week)
Zo, nu gaan we Kolonisten spelen op ons zonovergoten terrasje! Hmmm
Dikke zoen aan iedereen!
